2.30 Το πρωι στο Σύνταγμα

Μόλις έχει τελειώσει μια καταπληκτική βραδιά στο bartesera με την αγαπημένη μου φίλη.Αγκαλιαζόμαστε μπροστά από τα ταξι,έπειτα μπαίνει ο καθένας στο δικό του και φεύγουμε.Ο οδηγός μέχρι να βάλω ζώνη καταβροχθίζει το μισό σάντουιτς και μπουκωμένος με ρωτάει "που πάμε ψηλέ?" (έχω ακούσει απο ταξιτζήδες άπειρα "ψηλέ","μεγάλε","αρχηγέ" μέχρι και "άρχοντα".Εμπνέω...) "Τζιτζιφιές,θησέως χαμηλά" απαντάω, τραβώντας τα φωνήεντα με το γνωστό τρόπο που έχω όταν θέλω να φανώ ευγενικός σε έναν ξένο αλλα βαριέμαι την ώρα και τη στιγμή που ανοιγω το στόμα μου.Κάπου εκεί μπροστά στο "Hard rock cafe" στη φιλελλήνων με ρωτάει που πήγαινε η κοπέλα που αγκάλιασα."Πατήσια" του απαντάω βαριεστημένα και καταλαβαίνω οτι έχει όρεξη για κουβεντούλα."Καλο κομμάτι η κοπελίτσα" σχολιάζει καθώς μπαίνουμε στη Συγγρού. "Ναι" συνεχίζω μονολεκτικά αλλά αυτός δε φαίνεται διατεθημένος να σταματήσει την συζήτηση."Γκόμενα σου είναι?" μπαίνει στο ψητό."Όχι" του απαντάω κοφτά κι αυτός βγάζει ένα πούρο και καπνίζει γεμίζοντας το χώρο σαν καπνογόνο σε σκυλάδικο,"Τη χώρισες,ή σε χωρισε?" επιμένει στο ίδιο βιολί κι εγώ μην έχοντας άλλες αντιστάσεις και κουράγιο να πείσω τον ταξιτζή 3 η ώρα τη νύχτα οτι δεν είμαστε ζευγάρι του δίνω αυτό που θέλει: "με χώρισε".Μπαίνω λοιπόν στο πετσί του ρόλου μου και αρχίζω να του ξετυλίγω,όλη την ιστορία του έρωτά μας,πως γνωριστήκαμε ,πόσο όμορφα περάσαμε στις διακοπές μας,τι σπουδαία κοπέλα που είναι και τι λάθη έχω κάνει εγώ σε αυτή τη σχεση, πόσο δύσκολη και αμήχανη ήταν αυτή η βραδιά που έπρεπε να βρεθούμε σαν φίλοι. "Το κατάλαβα από τον τρόπο που αγκαλιαστήκατε,περίεργα ήταν" σχολιάζει δικαιωμένος και βάζει ραχμάνινωφ στο cd player."Σε πονάει ψηλε?" ρωτάει συγκαταβατικά."Πολύ." ψιθυρίζω και κλείνω μεγαλειωδώς το μονόπρακτο....