Έχει παραγίνει το κακό.Στην αρχή το είδα και λίγο χαριτωμένο."Κοίτα να δεις που εμπνέω και σεβασμό τρομάρα μου" έλεγα ο βαριόμοιρος. Που να φανταστώ ομως τι με περίμενε. Πληθυντικός με περίμενε απο όλες τις μεριές!!Πληθυντικός που με κάνει να νιωθω γέρος και κρυόκωλος!Δε θα μιλήσω για το περίπτερο,δε θα μιλήσω για το σούπερ μάρκετ δε θα μιλήσω καν για την παραγγελία του μικροφώνου από Γερμανία . Θα μιλήσω όμως για το αγόρι γυρω στα 17 απο τον τρίτο που μου λέει "καλησπέρα σας πως είστε?" για την κόρη της αναπληρωτριας διαχειρίστριας που μόνο το χέρι δεν μου φιλάει και το αποκορύφωμα : Η κυρία απο το απέναντι διαμέρισμα που με αποκαλεί "Κύριο Θέμη" !!!!!!!!!!!!!!!Κάθε φορά που το ακούω αισθάνομαι εντονα την ανάγκη να πάρω ένα σουβλί και να της το χώσω στο μάτι κι αυτή να ουρλίαζει "κυριε Θέμη με πονάτε"!
Και το κερασάκι στην τούρτα:Πήγα που λες προχθες σ ένα ιντερνετ καφε(ας μη μιλήσουμε για το προβληματικό μου ιντερνετ,οχι ακομα.).Ένα τυπικό λιγδιασμένο ιντερνετ καφέ με χαλασμένα ακουστικά, καμια πενηνταριά υπολογιστές, άπλετο σκοτάδι και τη σωστή δόση μασχαλίλας.Εκεί είχε στηθεί ένας καυγάς μεταξύ υπαλλήλου και ενός απο τους (πανομοιότυπους) πελάτες."Αφου πατάω ctrl και δε μου δίνει οπλάκι το μ***ι. Με τη γ****λα τη τύχη σας εδω μέσα" δηλώνει ο αγανακτισμένος ΄πελάτης. "Ρε μ*****α δε φταίει το πληκτρολόγιο,κ******η που τα χετε γ****ει όλα εδω μέσα αφου δεν έχεις το τάδε πως θα σου δώσει το γ***οπλάκι?" προσπάθησε να δώσει λύσει ο υπάλληλος.Και εκεί άρχισαν να διαμαρτύρονται όλοι οι πελάτες και να αλληλοστολίζονται με βρισιές που δίνουν έμφαση στις σεξουαλικές διαθέσεις τους, καθως και στην περιγραφή της εκάστοτε μαμάς και διαφόρων ανατομικών της στοιχείων και της χρησης που τους κανει.Ο υπάλληλος (ένας τύπος στην ηλικία μου,με μακρια μούσια και μαλλιά,ψηλος και παχύς) κάνοντας μια τελευταία αναφορά στην παναγία το χριστό και ειδική μνεια στη μαρία μαγδαληνή επιστρέφει στο ταμείο του.Σηκωνόμαστε ταυτόχρονα εγώ κι ένας άλλος νεαρός να πληρώσουμε.Στο ταμείο ρωτάει ο νεαρός τον υπάλληλο :"Πόσο δίνω?" "2 ευρώ ρε φίλε" του απαντά .Πληρώνει ο νεαρός και φεύγει. Σειρά μου "Τι οφείλω?". Ο υπάλληλος σηκώνει το βλέμμα του και με ενα ύφος πλήρως μεταλλαγμένο λεει "Είναι ένα ευρώ." του το δίνω και απαντά "ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,ΝΑ ΣΤΕ ΚΑΛΑ"!Εκείνη τη στιγμή αισθανθηκα οτι από τα νεύρα μου ειχα αρκετή δύναμη για να σκαρφαλώσω με τα τέσσερα στο ταβάνι και να κόβω βόλτες ωσπου να ζαλιστώ και να πέσω.Η δευτερη σκέψη ηταν να τον πιάσω απο το γιακά και με δακρυα στα ματια να τον ρωτήσω "γιατί έχεις βάλει εναν τοίχο ανάμεσα μας?". Αλλά δεν είπα τίποτα.Μαζεψα το γέρικο κουφάρι μου και κίνησα για το σπίτι μου....