Thursday, September 27, 2007

λουλουδοχάπια!



Δεν είναι δυνατόν να χω μπουκώσει τον j με λουλουδοχάπια και εγω να κάθομαι νηφάλιος και τεθλιμμένος. Ασε που τον βλέπω να τρέχει από σινεμά σε σινεμά και από μπαράκι σε μπαράκι κι εγώ να μαγειρέυω μεξικάνικα φαγητά για να ταϊσω τους συναδέλφους της αδερφής μου και να τρέχω σαν τη Μαίρη Παναγιωταρά σε εκδοχή ρομποκοπ.Τα προμηθεύτηκα και για την πάρτη μου.Ίδωμεν

Thursday, September 20, 2007

Ειναι κανείς εδώ?


Απόψε είμαι μόνος μου στον πλανήτη... κανείς δε σηκώνει το τηλέφωνο, κανείς δεν μου χει τηλεφωνήσει ( μόνο ο Αντωνάκης μου για μια "πανοραμική" ερώτηση ) το κουδούνι ούτε για αστείο και στο δίκτυο ψόφος. Αχώνευτοι ευτυχισμένοι φίλοι μου που κανείς δε μ έχει ανάγκη απόψε. Αχώνευτοι παλιοί έρωτες που δε με ψάχνετε πια και καλοπερνάτε με καινούριους συντρόφους.Αχώνευτα λουλουδοχάπια που δημιουργείτε φιλίες με υπερβολή και μη τηρούμενες αποστάσεις.Στο διάολο!Κι εσείς κι εγώ.

Sunday, September 16, 2007

2.30 Το πρωι στο Σύνταγμα



Μόλις έχει τελειώσει μια καταπληκτική βραδιά στο bartesera με την αγαπημένη μου φίλη.Αγκαλιαζόμαστε μπροστά από τα ταξι,έπειτα μπαίνει ο καθένας στο δικό του και φεύγουμε.Ο οδηγός μέχρι να βάλω ζώνη καταβροχθίζει το μισό σάντουιτς και μπουκωμένος με ρωτάει "που πάμε ψηλέ?" (έχω ακούσει απο ταξιτζήδες άπειρα "ψηλέ","μεγάλε","αρχηγέ" μέχρι και "άρχοντα".Εμπνέω...) "Τζιτζιφιές,θησέως χαμηλά" απαντάω, τραβώντας τα φωνήεντα με το γνωστό τρόπο που έχω όταν θέλω να φανώ ευγενικός σε έναν ξένο αλλα βαριέμαι την ώρα και τη στιγμή που ανοιγω το στόμα μου.Κάπου εκεί μπροστά στο "Hard rock cafe" στη φιλελλήνων με ρωτάει που πήγαινε η κοπέλα που αγκάλιασα."Πατήσια" του απαντάω βαριεστημένα και καταλαβαίνω οτι έχει όρεξη για κουβεντούλα."Καλο κομμάτι η κοπελίτσα" σχολιάζει καθώς μπαίνουμε στη Συγγρού. "Ναι" συνεχίζω μονολεκτικά αλλά αυτός δε φαίνεται διατεθημένος να σταματήσει την συζήτηση."Γκόμενα σου είναι?" μπαίνει στο ψητό."Όχι" του απαντάω κοφτά κι αυτός βγάζει ένα πούρο και καπνίζει γεμίζοντας το χώρο σαν καπνογόνο σε σκυλάδικο,"Τη χώρισες,ή σε χωρισε?" επιμένει στο ίδιο βιολί κι εγώ μην έχοντας άλλες αντιστάσεις και κουράγιο να πείσω τον ταξιτζή 3 η ώρα τη νύχτα οτι δεν είμαστε ζευγάρι του δίνω αυτό που θέλει: "με χώρισε".Μπαίνω λοιπόν στο πετσί του ρόλου μου και αρχίζω να του ξετυλίγω,όλη την ιστορία του έρωτά μας,πως γνωριστήκαμε ,πόσο όμορφα περάσαμε στις διακοπές μας,τι σπουδαία κοπέλα που είναι και τι λάθη έχω κάνει εγώ σε αυτή τη σχεση, πόσο δύσκολη και αμήχανη ήταν αυτή η βραδιά που έπρεπε να βρεθούμε σαν φίλοι. "Το κατάλαβα από τον τρόπο που αγκαλιαστήκατε,περίεργα ήταν" σχολιάζει δικαιωμένος και βάζει ραχμάνινωφ στο cd player."Σε πονάει ψηλε?" ρωτάει συγκαταβατικά."Πολύ." ψιθυρίζω και κλείνω μεγαλειωδώς το μονόπρακτο....

Friday, September 14, 2007

ΜΑΠΑ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ

Ανοίγω το ψυγείο:είναι γεμάτο.Φίσκα.Ρίχνω μια δεύτερη ματιά.Όλα τα φρούτα σάπια,το γάλα και τα γιαούρτια ληγμένα,μια σακούλα με πράσινη σαλάτα λίγο πιο πράσινη απ όσο πρέπει,ενα πακέτο tortillias ιδανικές για πλακόστρωτο και μια τρομακτική μακαρονάδα μέσα σ ένα μπωλ.Κι εγώ που κάποτε καμάρωνα ο βαριόμοιρος οτι τουλάχιστον είμαι μια συνετή νοικοκυρά!Τζίφος.Ζητείται δουλάρα.

Monday, September 3, 2007

Retouche...



...από μέσα(μιλάμε για πολλή δουλειά όμως όχι αστεία),απ έξω (περιορισμός των delivery για αρχή),retouche του χώρου (την έχω παρατήσει την έπαυλη ολιγον τι,θέλει τρελό μερεμέτι) και φυσικά των σχέσεων με τους άλλους.Υπερφιλόδοξο το σχέδιο αλλά τι διάολο κατι θα στρώσω απ όλα.Αντε καλή μου αρχή κι αν όλα πανε κατ ευχήν κερνάω τα χριστούγεννα γαλοπούλα.(κρατήσεις μέσω comment.Θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας)