Saturday, July 21, 2007

ΟΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΕΣ 3000 ΘΕΡΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ


Κριση!Τι κρίση δηλαδή κρισάρα!!!Ψυχολογία υπό το μηδέν αυτοεκτίμηση στον πάτο και διάθεση χαλια? Προβλημα κανένα!!!!!Το ψυγείο να ναι καλά.Με το που έκλεισε η πόρτα,άνοιξα το ψυγείο εβγαλά το φρεσκοφτιαγμένο τιραμισού πήρα κι ένα κουτάλι της σούπας και αναστέναξε το τάπερ.Τρώγοντας η καλύτερα καταπίνοντας μηχανικά τις τεράστιες κουταλιές συνειδητοποίησα οτι δεν είχα φάει τίποτα ολη την υπόλοιπη μέρα που αισθανόμουν χαρούμενος. Και τότε ένιωσα ακόμη πιο άθλιος για το πόσο απροκάλυπτα διέξοδος ήταν αυτό το (πολύ πετυχημένο μου αναγνωρίζω) τιραμισού κι ένιωσα τη γουρουνιά να κυλάει στις φλέβες μου.Και για να με τιμωρήσω έβγαλα το τάπερ με τα αλλαντικα.......

Wednesday, July 18, 2007

Γιατρέ μου θα ζήσω?



Έχω βαρεθεί τον τελευταίο καιρό να μου λένε οτι τα κάνω θάλασσα(οντως τα κάνω) οτι έχω γίνει κακός και αντιπαθής βαρετός κι αγενής.όλα έχουν μια δόση αλήθειας αλλά πως να το αντιμετωπίσω?Θέλω λίγο να γίνουν όλα ανέμελα.Θέλω διακοπές.Κυρίως θέλω να με ενδιαφέρουν και πάλι οι άλλοι.Όχι επειδή πρέπει.Επειδή θέλω να με νοιάζει....

Κουγκι μέρος δεύτερο

τώρα αρχίσανε και καίνε και την πόλη.Σε λιγο θα φοβόμαστε να πάμε στου μπακάκου....αλλά κατα τ άλλα "ημέρα θετικής ενέργειας" για τους πιτσιρικάδες.Αποκοιμίστε τους εντελώς

Tuesday, July 3, 2007

Κόσμος λέγεται παρακαλώ?


Είχα αρχίσει να ανησυχώ!!!Τέλειωνε ο Ιούνιος και τίποτα!!!Τελικά ευτυχώς το Σάββατο το πρωί το τηλέφωνο της Χαρούλας Πεπονάκη ξαναχτυπά (είτε λάθος,είτε κάποιος βλαξ που με την ανόητη ερώτησή του θα την κάνει βγει από την μακριά πουκαμίσα και το γιλεκάκι της) ο δίσκος του Φοίβου ξαναγεμιζει με παραγγελίες (μόνιμα καθυστερημένες) το ασπρο απο ντεκαπάζ κεφάλι της Ειρήνης φορτωνεται με ανατρεπτικές ακτιβιστικές ιδέες(με κύριο αποδέκτη την Κατερίνα πρβλ. κινέζικο φαγητό) η κυρία Σοφία ετοιμάζεται να αγανακτήσει με τα καμώματα της εγγονής ειρήνης(ενώ συνάμα κρυφοσιγοντάρει όλα αυτά τα πρωτοποριακα
κυρίως όταν αποτελούν το οπλοστάσιο της αδικημένης-παραγκωνισμένης-νοικοκυράς-μάνας
στον αγώνα για τη διεκδίκηση μιας καινούριας σιδερώστρας ή ενος ταξιδιού στο Λονδίνο.) Η Ελένη προσπαθεί να κρατήσει το δικαίωμα να εργάζεται στο μπαράκι,ο Ιάσων γκρινιάζει στον βοηθό του στο εργαστήριο δίπλα στο πόστερ με την ξωβυζη με τις κόκκινες μπότες η κυρία Θάλεια σαμποτάρει αυτό το γάμο με καρδιακά επεισόδια ενώ η Αμαλία ξινίζει στα γεροντομπεμπεκίσματα του αδερφού της με την Κατερίνα(συν το άγχος της Γωγώς). Όμως όλοι μαζί σε κάθε γιορτή και επέτειο κάνουν την καρδιά τους πετρα δίνουν τόπο στην οργή (κακώς όπως αποδεικνύεται στο τέλος κάθε επεισοδίου) και βγαίνουν να γλεντήσουν στο γνωστό ταβερνάκι-εστιατόριο-καφε-music hall με το μαύρο φόντο,το ύφασμα και τον κίονα.Γλυκό μου μίζερο ρετιρέ καλως ήρθες (φέτος χωρίς τη Βανιτα....)

Φοβάμαι.......


Τρέμω στην ιδέα αυτής της εικόνας 9 Ιουλίου.....Δηλαδή Μάκη μου έτσι θα πάει η ζωή μας?Ενα άγχος αν θα πάμε καλά?