Να ξυπνας κυριακη πρωι...

...και να μη θες να σηκωθείς από το κρεβάτι σου.Να μη θες να πας στη θάλασσα.Να μη θες να δεις τους φίλους σου.Να μη θες έρωτες. Να μη θες να φας.Να μη θες να είσαι όμορφος.Να μη θες επιτυχία.Να μη θες να γλιτώσεις το στρατό. Να θες μόνο ενα τόσο απλό πράγμα,που ξερεις οτι και σήμερα δε θα γίνει.Κάπως έτσι είναι η δυστυχία μάλλον. Το γράφεις στο μπλογκ σου και τακτοποιεις το μαξιλάρι σου

ΠΡΩΗΝ

Να ενας τιτλος που τόοοσο δύσκολα μπορείς να χειριστείς. Ειτε εισαι πρωην υπουργος ή πρωην μις ελλας η πρωην κολλητος και πρωην γκομενος. Γιατί έχει αυτό που απαιτεί απο σενα αξιοπρέπεια μεν αλλα οχι τόση ωστε να φαίνεται ψευτικη ,ευγενη και θετικα συναισθήματα προς τον νονό σου(τον ανθρωπο που σου χαρισε το τιτλο "πρωην") αλλα οχι και τόσα ωστε να μη φανεί οτι αποζητάς οίκτο.. Και ολοι κατα βάθος ξερουν οτι οπως και να χτισεις το οικοδομημα της αξιοπρεπειας συο και οσο και να την διαφυλασσεις με ενα φυσημα γινεται σταχτη και μπουρμπερη και ευκολα παιρνεις τον τίτλο σου πανηγυρικα "α αυτός είναι ο πρωην" .Και εκεί που αισθανεσαι οτι εισαι με το κεφάλι ψηλά και εχεις πετύχει τη σωστή δοσολογία σου ερχεται εξ ουρανου ενα γιγανταιο γιαουρτι κατακέφαλα.

Ετσι και εμεις απόψε.Σουηδία.Ευρώπη.Περπαταγαμε οι δυο πρωην σαν φιλαράκια του παλιου καλού καιρουυυ.Και μπροστά εσυ με τον νυν. Και μια μας φασκέλωνα για τον ξεπεσμο μας, μια μας θαύμαζα για τη γενναιότητα μας.Και μετα ηξερα ξαφνικα οτι δεν ειναι γενναιοτητα αυτό που καναμε αλλα το μονο που μας ενοιαζε ειναι να περπατάμε κοντά σου.και κρυφογελασα με την απόδοχη της αδυναμίας μου.ΠΡΩΗΝ λοιπον.με τις υγειες μας.