Απόψε γυρνώντας με τα παιδια απ εξω οπως πηγαιναμε προς το αυτοκινητο του Βασίλη σταματησε διπλα μας ενα αυτοκινητο. Ήταν ο Γιώργος.Ενας λατρεμενος μου φιλος που πια ,τον τελευταιο χρονο και κατι παραπανω δεν κανουμε παρεα.Γυριζε απο της Εύας ,μια λατρεμενη μου φιλη που μετα απο 8 χρονια φιλιας δεν αισθανθηκε ακομα εμπιστοσυνη και μου δωσε τα παπουτσια στο χερι.Ήταν αμηχανα.Καπνιζε. Κι ήταν τόσο περίεργο.Τοσο παράξενο.Ηθελα να τον φιλησω αλλα δεν ειχε ανοιξει καν το παραθυρο διαπλατα.Θυμήθηκα 6 συνεχομενα χριστουγεννα που περναγαμε ολη μερα μαζι.Που κοβαμε γρουσουζοπιτα για τους εχθρους μας. Που καναμε τα τραπεζια με το "παστιτσιο μεχρι τον πολυελαιο" πιναμε, κλαιγαμε και λιγο ,γελαγαμε και αγαπιομασταν και κουρνιαζαμε σαν τα γατια στους καναπεδες και στα πατωματα. Κι ηθελα να του πω "ξυπνα ρε μαλακα, ο Θεμης είμαι ,κερνα σου τη σουμπαρου". Ηθελα να του πω μου λειπεις.Ηθελα να του πω γιατι πηγες στην Ευα και δεν ειπατε τίποτα?Ηθελα να του πω γιατι με ξεχασες?Γιατι κι αυτη η παλιοεύα με ξεχασε?Εμεις δε λεγαμε οτι ποτε δε θα χωριστουμε?Εμεις δεν σωσαμε ο ενας τον αλλο κατι νυχτες που γινονταν μερες στα τηλεφωνα η ξαπλωμενοι στο κρεβατι μου να μιλαμε για ολα τα δυσκολα που μας φαινονταν τοτε βουνο ?Γιατι ρε Γιωργο δεν παλεψαμε λιγο?Πως χαθηκαν ολα αυτα?Είναι δυνατον να μη μ αγαπας πια?Να νομιζεις οτι δε σ αγαπαω ουτε εγω πια?Να μπορεις να στεκεις ανεκφραστος απεναντι μου?Ρε μαλακα?Οδηγεις?ΟΔΗΓΕΙΣ?παει το 12? Μακαριτης κι αυτο? Σ αγαπαω ρε ηλιθιε κομπλεξαρα. Για τοσο λιγη την ειχες τη φιλια μας? Να καταληξουμε να χαιρετιομαστε αμηχανα στη λεωνιδου πρωτοχρονια?
Ηθελα να του πω αυτα κι αλλα τοοοσα.Αλλα δεν ειπα τίποτα. Εκανα ενα σαρκαστικο αστειο "Καημενε ειμαι ο πρωτοχρονιατικος μποναμας σου.Εγω σου λαχα".Μπήκαμε στο αυτοκινητο και σκεφτομουν οτι μπορει αυτη η πουτανα ζωη να τα φερει ετσι που να μην μπορω καν να μπω σε αυτο το αυτοκινητο που τωρα το νιωθω το οικογενειακο μας αμαξι και του πειραζω τις ασφάλειες και να μην ακουω καν το στελιο να σκαλιζει νευρικα τους σταθμους και το βασιλη να τραγουδαει ολα τα σκυλαδικα και με επιασε ενας φοβος.Κυρίως γιατι κι εγω τελικα είχα ξεχασει κι ολες αυτες τις υπεροχες πρωτοχρονιες "λες και δεν ειμασταν εμεις, λες κι ηταν καποιοι αλλοι"