Thursday, January 1, 2009

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2009

Απόψε γυρνώντας με τα παιδια απ εξω οπως πηγαιναμε προς το αυτοκινητο του Βασίλη σταματησε διπλα μας ενα αυτοκινητο. Ήταν ο Γιώργος.Ενας λατρεμενος μου φιλος που πια ,τον τελευταιο χρονο και κατι παραπανω δεν κανουμε παρεα.Γυριζε απο της Εύας ,μια λατρεμενη μου φιλη που μετα απο 8 χρονια φιλιας δεν αισθανθηκε ακομα εμπιστοσυνη και μου δωσε τα παπουτσια στο χερι.Ήταν αμηχανα.Καπνιζε. Κι ήταν τόσο περίεργο.Τοσο παράξενο.Ηθελα να τον φιλησω αλλα δεν ειχε ανοιξει καν το παραθυρο διαπλατα.Θυμήθηκα 6 συνεχομενα χριστουγεννα που περναγαμε ολη μερα μαζι.Που κοβαμε γρουσουζοπιτα για τους εχθρους μας. Που καναμε τα τραπεζια με το "παστιτσιο μεχρι τον πολυελαιο" πιναμε, κλαιγαμε και λιγο ,γελαγαμε και αγαπιομασταν και κουρνιαζαμε σαν τα γατια στους καναπεδες και στα πατωματα. Κι ηθελα να του πω "ξυπνα ρε μαλακα, ο Θεμης είμαι ,κερνα σου τη σουμπαρου". Ηθελα να του πω μου λειπεις.Ηθελα να του πω γιατι πηγες στην Ευα και δεν ειπατε τίποτα?Ηθελα να του πω γιατι με ξεχασες?Γιατι κι αυτη η παλιοεύα με ξεχασε?Εμεις δε λεγαμε οτι ποτε δε θα χωριστουμε?Εμεις δεν σωσαμε ο ενας τον αλλο κατι νυχτες που γινονταν μερες στα τηλεφωνα η ξαπλωμενοι στο κρεβατι μου να μιλαμε για ολα τα δυσκολα που μας φαινονταν τοτε βουνο ?Γιατι ρε Γιωργο δεν παλεψαμε λιγο?Πως χαθηκαν ολα αυτα?Είναι δυνατον να μη μ αγαπας πια?Να νομιζεις οτι δε σ αγαπαω ουτε εγω πια?Να μπορεις να στεκεις ανεκφραστος απεναντι μου?Ρε μαλακα?Οδηγεις?ΟΔΗΓΕΙΣ?παει το 12? Μακαριτης κι αυτο? Σ αγαπαω ρε ηλιθιε κομπλεξαρα. Για τοσο λιγη την ειχες τη φιλια μας? Να καταληξουμε να χαιρετιομαστε αμηχανα στη λεωνιδου πρωτοχρονια?
Ηθελα να του πω αυτα κι αλλα τοοοσα.Αλλα δεν ειπα τίποτα. Εκανα ενα σαρκαστικο αστειο "Καημενε ειμαι ο πρωτοχρονιατικος μποναμας σου.Εγω σου λαχα".Μπήκαμε στο αυτοκινητο και σκεφτομουν οτι μπορει αυτη η πουτανα ζωη να τα φερει ετσι που να μην μπορω καν να μπω σε αυτο το αυτοκινητο που τωρα το νιωθω το οικογενειακο μας αμαξι και του πειραζω τις ασφάλειες και να μην ακουω καν το στελιο να σκαλιζει νευρικα τους σταθμους και το βασιλη να τραγουδαει ολα τα σκυλαδικα και με επιασε ενας φοβος.Κυρίως γιατι κι εγω τελικα είχα ξεχασει κι ολες αυτες τις υπεροχες πρωτοχρονιες "λες και δεν ειμασταν εμεις, λες κι ηταν καποιοι αλλοι"

9 comments:

mahler76 said...

μελαγχόλησα είναι η αλήθεια..., anyway, καλη χρονιά.

Anonymous said...

Η ζωή προχωράει, εμείς την περπατάμε και ο δρόμος έχει πολλές διακλαδώσεις. Πρέπει να κρατάς σφιχτά τον άλλον, και πάλι δυό χέρια έχεις.

Αλλά αυτό δεν είναι και το όμορφο;

Καλή χρονιά, Θέμη. Κι από δω!

Aντώνης said...

"κι ας ήμουν και δεν ήμουνα στο πλάϊ σου... με τα καράβια που με πήγαινες να δω... με τα καράβια που με πήγαινες να δω... ταξίδευα..." Πάτα play, boy. Πάλι. Με ένα αναγραμματισμό το play και το πάλι γίνεται πλάϊ. Πάτα.

oblivion said...

με κάλυψαν οι προλαλήσαντες, αλλά είπα να πω ένα γεια μιας και συγκινήθηκα διαβάζοντάς σε..
καλή χρονιά εύχομαι!
υγ ίσως τελικά αυτές οι διακλαδώσεις όσο κι αν πονάνε ναναι μες στη γοητεία της ζωής, ποιος ξέρει..

Anonymous said...

θέμη μου είναι όντως στενάχωρο να βλέπεις ότι άνθρωποι που πίστευες ότι θα είναι για πάντα φίλοι σου, δεν είναι πια όπως θα ήθελες στη ζωή σου. οι άνθρωποι μεγαλώνοντας αλλάζουν, τραβάνε τους δικούς τους δρόμους και αναγκαστικά αφήνουν πίσω τους και ανθρώπους. ένα είναι σίγουρο όμως ότι στην πορεία συναντούν άλλους, κάνουν νέες φιλίες, κι αυτό ισχύει για όλες τις πλευρές της ιστορίας σου. και υπάρχει πάντα η περίπτωση κι ο φίλος σου να ήθελε να σου πει πολλά και από αμηχανία ή άλλο λόγο να μην σου είπε. ελπίζω να σε διαβάζει.... κι ότι αξίζει στη ζωή μας, δεν χάνεται στην ουσία του κι ας μην το βλέπουμε κάθε μέρα!
Καλή Χρονιά, η "ξαδέρφη".

themis said...

@mahler76: Καλη χρονιααααααααα
Μη μελαγχολεις αλλο γι ααυτα.Σημερα ειδα το waltz with bashir και καταλαβα γιατι πρεπει να μελαγχολησει κανεις
φιλια

@χομ σουιτ χομ (σικ!): Καλέ μου καλη χρονια κι απο δω
@κουλιτσα:Σ αγαπω!
@oblivion: Αυτες οι διακλαδωσεις εχουν αρχισει και με κουραζουν θελω καλαμιες ισιες και λυγερες.Καλη χρονιααα
@Ξαδερφουλα :-)

Pink_Fish said...

Με μια φίλη που ήμασταν κολλητές για περίπου 15 χρόνια έχουμε να μιλήσουμε για ένα χρόνο και βάλε. Δε με παίρνει τηλ, δε τη πήρα τηλ. Δε τη πήρα ούτε για να της ευχηθώ στη γιορτή της, ανήμερα Πρωτοχρονιά. Η δικιά της και η δικιά μου μαλακία μας κρατάνε πλέον μακριά. Ότι αναρωτήθηκες κι εσύ, αναρωτιέμαι κι εγώ: Τόσο λίγη ήταν η φιλία μας τελικά? Έτσι φαίνεται…Μάλλον ήμασταν και οι δύο «λίγες» γι’ αυτή τη φιλία

Provato said...

well such is life.

you lose some, you win some...

happy 2009!

Anonymous said...

Την ξέρω αυτή την αμηχανία της χαμένης οικειότητας και τον πόνο της.. Ίσως δεν είναι τυχαίο που βρεθήκατε πρωτοχρονιά, κάτι σαν κύκλος που κλείνει, σαν έλλειψη περισσότερο, με όλες τις έννοιες.. Να ΄μαστε καλα, καλή χρονιά
Χ